-
1 fahren
1. * vi sjechać, jeździćmit der Bahn fáhren — jechać (podróżować) pociągiem
aufs Land fáhren — jechać na wieś
Auto fáhren — prowadzić samochód
Rad fáhren — jechać rowerem
2. * vterster Klasse fáhren — podróżować pierwszą klasą
jeździć (czymś); przewozićj-n zur Bahn fáhren — zawozić kogoś na dworzec
den Wagen in die Garage fáhren — odstawić samochód do garażu
-
2 Land
См. также в других словарях:
jechać — ndk, jadę, jedziesz, jedź, jechał 1. «przenosić się z miejsca na miejsce za pomocą środków lokomocji, odpowiedniego sprzętu sportowego lub na grzbiecie zwierzęcia; odbywać podróż, udawać się w jakimś kierunku» Jechać pociągiem, samochodem,… … Słownik języka polskiego
wieś — ż V, DCMs. wsi; lm M. wsie a. wsi, D. wsi 1. «osada zamieszkała przez ludność, której większość trudni się pracą na roli; osada rolnicza» Wieś rodzinna. Wieś podgórska. Pochodzić ze wsi. ∆ Wieś okolnica «typ dawnej wsi, której domy były budowane… … Słownik języka polskiego
Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… … Deutsch Wikipedia
Grammaire du polonais — Grammaire polonaise Article principal : Polonais. La gammaire polonaise est l étude de la morphologie et de la syntaxe de la langue polonaise. Sommaire 1 Morphologie du polonais 1.1 Le nom 1.1.1 Genre et nombre … Wikipédia en Français
Grammaire polonaise — Article principal : Polonais. La grammaire polonaise est l étude de la morphologie et de la syntaxe de la langue polonaise. Le polonais partage des caractéristiques avec la plupart des autres langues slaves : déclinaisons (sept… … Wikipédia en Français
droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska … Słownik języka polskiego
walić — ndk VIa, walićlę, walićlisz, wal, walićlił, walićlony walnąć dk Va, walićnę, walićniesz, walićnij, walićnął, walićnęła, walićnęli, walićnięty, walićnąwszy 1. tylko ndk «powodować rozpadanie się, upadek czegoś; burzyć, rozwalać, przewracać coś»… … Słownik języka polskiego
kłusować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, kłusowaćsuję, kłusowaćsuje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o koniu oraz niektórych innych czworonożnych zwierzętach: poruszać się, biec kłusem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kłusujące… … Langenscheidt Polski wyjaśnień